Werken bij Siza - Verhalen

Anne, gezinscoach

'Veel vrijheid in mijn werk, dat vind ik tof. Gaan en staan waar je wilt, van het regelen van huisvesting tot de samenwerking met de gemeente in je werkgebied. Ik heb de opleiding HBO Pedagogiek met specialisatie verstandelijke beperking en psychiatrie vier jaar geleden afgerond.

Het leuke aan mijn rol is dat ik continu moet schakelen.

Ik zit steeds in een andere (gezins-)situatie. Achter elke voordeur zit een ander verhaal! Er wordt een beroep op me gedaan van alles zelfstandig te organiseren en creatief te zijn. Ik ben een onderdeel van de gezinsdynamiek en bied ondersteuning in gezinnen waar vaak meerdere problemen op meerdere gebieden zijn. Het is een uitdaging om te kijken hoe je van dienst kan zijn om orde in de chaos te scheppen en het welzijn van alle gezinsleden, en vooral de kinderen, te vergroten. De veiligheid en ontwikkeling van kinderen staat altijd voorop.

Het is fijn om op een laagdrempelige manier binnen te komen bij gezinnen, een kopje koffie of eventjes naar de speeltuin, om na een tijdje mooie resultaten te zien. Overigens zet ik altijd de cliënt in zijn kracht, mijn doel is me zo misbaar mogelijk te maken. Dat is ook de visie van Siza. Heb ik hulp nodig? Dan kan ik altijd bij mijn collega’s terecht om bijvoorbeeld een casus te bespreken. We weten elkaar te vinden en dat is fijn.

Mogelijkheden zijn eindeloos.

De mogelijkheden om me te ontwikkelen binnen Siza zijn eindeloos. Doordat ik proactief ben en heb gezocht naar die mogelijkheden, kan ik me nog beter en met plezier inzetten. Siza leert mezelf onder de loep te nemen en te reflecteren.

Dian, begeleider

Vrolijk, dat word ik van mijn werk.

Dat komt doordat de jongeren met wie ik werk, vaak ook heel vrolijk zijn. Ik werk met jongeren tussen de 14 en 18 jaar met een ernstige meervoudige beperking. Deze jongeren kunnen nog veel leren, er is nog van alles mogelijk. Iedere cliënt is anders, iedereen communiceert anders. Soms zijn cliënten zelfs heel moeilijk te begrijpen. En daarin vind ik nu net mijn uitdaging.

Samen met de cliënten en mijn collega’s, probeer ik de zelfstandigheid van cliënten te vergoten. Bijvoorbeeld onder begeleiding koken of reizen. Voor de meeste mensen is dat misschien de normaalste zaak van de wereld, maar voor onze cliënten is het een bijzondere stap vooruit.

Sommige dagen zit ik best veel aan de telefoon om van alles te regelen. Bijvoorbeeld met activiteitencentra, onderwijsinstellingen en ouders. Ook dat vind ik waardevol, omdat we cliënten daarmee verder helpen én we de ouders zo veel mogelijk betrekken bij de hulp voor hun zoon of dochter.

Caline, begeleider

"Mijn moeder was werkzaam bij Siza en kwam altijd thuis met verhalen over haar werk. Ik werd enthousiast en was benieuwd hoe het zou zijn om met mensen met een beperking te werken. Inmiddels loop ik al drie jaar stage bij Siza. In de afgelopen jaren heb ik kennis mogen maken met veel verschillende mensen, die allemaal hun eigen kwaliteiten en beperkingen hebben.

Ik heb mijn eerste stage gelopen op Fridjof Nansenstraat 12. Hier wonen mensen met een Ernstige Meervoudige Beperking. Mensen reageren daar vaak op met iets als: "oh dat is wel zwaar!" En dat kan zeker ook zo zijn, maar ik moet zeggen dat alle clichés waar zijn... De glimlach op het gezicht van cliënten maakt alles goed. En nooit is een dag hetzelfde.

Mijn 2e stage heb ik gelopen op de locatie Fridjof Nansenstraat 6. Een heel ander niveau, met heel andere uitdagingen. Deze bewoners ondersteun je tijdens de Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen. Deze bewoners kunnen zelf goed aangeven wat ze nodig hebben en kunnen zelf naar je toe komen om een gezellig praatje te maken. Praatjes maken is iets heel simpels, maar zo belangrijk. Het zijn de kleine dingen waarmee je ze helpt die zoveel betekenen voor de persoon. Even helpen met een ritsje dicht doen, samen tv kijken, individuele aandacht bieden, af en toe een knuffel als daar om gevraagd wordt... Als ik ze dat kan bieden, ga ik met een voldaan gevoel naar huis.

In mijn laatste jaar loop ik stage bij het kinderdagentrum Meander. Dit is een dagbesteding voor kinderen van 0-23 jaar. Deze kinderen kunnen zelf niet naar school. Op Meander kijken we naar wat wij iemand kunnen aanbieden. We proberen met elke activiteit iets verschillends aan te bieden. Iets actiefs als iemand daar toe in staat is, of lekker snoezelen in de snoezel ruimte als we denken dat dat nodig is. We denken daar in oplossingen en proberen zo goed mogelijk te kijken naar wat elk kind nodig heeft.

Tijdens mijn stage jaren binnen Siza heb ik ontzettend veel geleerd. Niet alleen over ziektebeelden, maar over personen. Ze zijn niet alleen hun beperking. Ze zijn veel meer dan dat. En voor die glimlach doe ik het elke dag weer opnieuw... En ik heb na mijn eerste 2 stages een contract aangeboden gekregen als begeleider 1 🙂"

Caline

Johan, begeleider

Voor mijn omgeving was het geen logische keuze. maar al vanaf de middelbare school wist ik dat ik wilde werken in de zorg.

Mijn ouders hebben een eigen restaurant en het was vanzelfsprekend dat ik na de HAVO een opleiding zou gaan volgen in deze richting. Ik maak het graag iedereen naar de zin en ben heel servicegericht. Een mooie basis wanneer je in een restaurant werkt. Toch was ik niet gelukkig. Na veel nadenken heb ik ervoor gekozen om mijn hart te volgen. En voor een zorgopleiding te gaan. Tijdens de opleiding heb ik op verschillende locaties van Siza stage gelopen. Tijdens mijn laatste stage heb ik mogen werken met mensen met een ernstige meervoudige beperking. Alles viel voor mij op zijn plaats, hier voel ik me thuis. Hier kan en mag ik het verschil maken.

Ik vind het heerlijk om samen met collega’s de dag goed te organiseren. In ons team helpen en ondersteunen we elkaar. Het is niet altijd makkelijk om aan te voelen wat iemand nodig heeft. Je hebt daar geduld voor nodig. Mijn ambitie is om van elke dag een mooie dag te maken. Soms lukt dat niet, heb ik de situatie niet goed aangevoeld en dan baal ik enorm. Het hoort er bij. Hoe langer je met een cliënt werkt hoe beter dat lukt, het is een wisselwerking. Het is fijn dat we in ons team mogen leren en elkaar feedback mogen geven. We ontwikkelen elkaar en staan voor elkaar klaar. Ik wil graag blijven leren en in de toekomst wil ik graag meer bezig zijn met het coördineren van de zorg.

Stijn, gedragsdeskundige

Drie weken terug was ik met een cliënt in gesprek. Zij heeft een forse afasie door een herseninfarct enkele jaren terug. Mijn gesprekken met haar gaan over de vele vragen die zij nog in haar hoofd heeft. En over de vele zorgen, over het verleden, maar ook over de toekomst.

Vaak brengen de gesprekken opluchting, als soms na lang zoeken eindelijk wordt verwoord wat zij graag wil. Dan komt er een diepe zucht. Er is begrip in een wereld die haar frustreert: als je verstandelijk niets mankeert, maar de woorden niet komen zoals jij ze bedoelt. Dan was er enkel ‘verdomme’, of ‘verschrikkelijk zeg’. En ik kon enkel knikken, en mee stil zijn.

Ook dit was een frustratiemoment. En frustratie helpt niet mee om de juiste woorden te vinden. Ik wist dat zij van muziek houdt. Dat zij kan zingen. Ik vroeg haar naar haar favoriete muziek. Dit is soul. We pakten YouTube erbij en vonden Aretha Franklin, met het nummer ‘Natural Woman’. Ik vroeg haar: ga je mee uit onze comfortzone? En samen zongen we Natural Woman.

Ik iets minder hard dan zij, het was haar moment, en ik stond versteld. Over haar muzikaal vermogen, over haar vloeiende zingen, maar bovenal over de blijdschap die muziek haar bracht. Het bracht ook ‘samen’.

Dan maar even niet spreken, maar elkaar begrijpen in een lied.

Lotte, verpleegkundige in opleiding

Lotte is een verpleegkundige in opleiding. Toen ze aan het werk ging op ‘s Koonings Jaght kwam ze in een wereld die voor haar spannend was. Daniël is niet altijd even goed te lezen waardoor zijn gedrag uit het niets leek te komen. Door goed met haar team te blijven praten en op zoek gegaan naar de juiste manier van prikkelen, heeft ze in Daniël een maatje gevonden.

Verhalen